de late prehistorische culturen van het zuidoosten van de Verenigde Staten dateren uit ca. 900 tot 1600 na Christus omvatten de Mississippische cultuur. In het algemeen is de Mississippiaanse cultuur chronologisch onderverdeeld in opkomende, vroege en late perioden. Op basis van verschillen in cultuurkenmerken, met name Keramiek en mortuariumpatronen, worden verschillende Mississippische culturen geïdentificeerd in West, Midden en Oost Tennessee., In het algemeen, veranderingen in Mississippian culturen kronieken de ontwikkeling van intensieve landbouw gebaseerd op de teelt van maïs en weerspiegelen de bijbehorende ontwikkeling van complexe religieuze, sociale en politieke organisatie. Deze ontwikkelingen komen tot uitdrukking in de grootte en dichtheid van nederzettingen; de bouw van uitgebreide aarden heuvels waarop openbare gebouwen werden gebouwd; en het voorkomen van talrijke begrafenissen vaak vergezeld van uitgebreide grafgoederen.
Mississippische culturen produceerden een overvloed aan keramische vaten voor utilitair en ceremonieel gebruik., In tegenstelling tot voorgaande culturen, een onderscheidend kenmerk van vrijwel alle Mississippian keramiek is dat de klei werd getemperd met gemalen rivier mossel en slakkenhuizen. Mississippian schepen omvatten een breed scala van bolvormige potten, kommen, ondiepe Pannen, en flessen. Deze waren soms versierd met stof-of koordafdrukken of met ingesneden lijnen, maar vaker was het oppervlak niet gedecoreerd. Aan schepen werden platte riemhandvatten of ronde lushandvatten toegevoegd., Sommige van de meest uitgebreide vaten zijn flessen vervaardigd in de vorm van dieren zoals honden of uilen en kommen met dierlijke en menselijke beeltenissen. Flessen en schalen werden rood geschilderd met ijzeroxide overall of in brede gebogen patronen.
mensen uit de Mississippiperiode blonken ook uit in de vervaardiging van stenen, schelpen en koperen objecten. Naast fijn gemaakte kleine driehoekige pijlpunten en tal van Utilitaire gereedschappen voor snijden, schrapen en hakken, werd Dover chert uit West Tennessee gemaakt tot grote en uitgebreide messen, zwaarden en schijven gebruikt voor rituele doeleinden., Grote schelpen van de Golf-en Atlantische kust werden ook gesneden in ceremoniële drinkvaten of gorgets met bovennatuurlijke wezens zoals spechten, ratelslangen en spinnen. Andere schelpen werden gemaakt in uitgebreide oorspelden en haar decoraties of in een breed scala van kralen, die werden gedragen op de armen, benen en nek. Koud gehamerd koper werd gevormd tot dunne versieringen in reliëf in de vorm van abstracte pijlen en bovennatuurlijke wezens, die werden gebruikt als onderdelen van hoofdtooien en rituele kleding., Kralen, oorspoelen en andere lichaamsversieringen werden ook van koper gemaakt.
een belangrijk kenmerk van de Mississippiaanse cultuur was de ontwikkeling en afhankelijkheid van intensieve maïslandbouw. Mississippiërs bleven ook planten groeien zoals chenopod, zonnebloemen en squash die veel eerder gedomesticeerd waren. Door A. D. 1000 bonen waren opgenomen in het dieet, en tussen A. D., 1200 en 1400 landbouw van de grote vruchtbare rivierbodems die Mississippian nederzettingen op de Tennessee, Cumberland, en Mississippi rivieren en hun grotere zijrivieren omringden was goed gevestigd. Wilde planten, maar vooral hickory noten, eikels, walnoten en kastanjes, werden gebruikt. Herten, kalkoenen, wasberen en beren waren de belangrijkste dierlijke hulpbronnen, maar ook in grote aantallen werden verschillende waterschildpadden, vissen en vogels gebruikt, zoals trekduiven en trekvogels.,
Mississippiaanse sociale en politieke patronen worden grotendeels afgeleid uit de grootte, organisatie en complexiteit van nederzettingen, maar nog belangrijker uit patronen in mortuariumgedrag. Opkomende en vroege Mississippische culturen vertonen progressief grotere culturele uitwerking in dit opzicht, die culmineert in de bekende zeer complexe en verfijnde late Mississippische culturen., Mississippian nederzetting bestond uit grote steden, middelgrote steden, kleine gehuchten, en individuele boerderijen, evenals jachtkampen en kampen voor de exploitatie van verschillende planten en dieren. Dit patroon is vooral duidelijk tijdens de late Mississippiperiode na ongeveer 1400 na Christus. Grote steden werden vaak omsloten door een palissade en bezetten twee tot tien hectare. De grootste dergelijke sites zeker diende als regionale civic-ceremoniële centra., Binnen het dorp waren vierkante of rechthoekige wattle en daub huizen en de bijbehorende werk-en opslagruimtes voor tweehonderd tot zeshonderd mensen. Deze gebouwen waren gesitueerd rond een centraal plein. Aan de ene kant van het plein was een aarden heuvel aangeduid als een onderbouw of tempel heuvel. Gebouwen die op de top van deze heuvels werden opgericht, werden door priesters en leiders gebruikt om ceremonies en rituelen uit te voeren. In sommige gevallen dienden de gebouwen ook als hun residenties, terwijl in andere gevallen extra gebouwen daar werden geplaatst voor dat doel., Vaak gelegen op het plein tegenover de primaire heuvel waren een of meer extra terpen, die meestal diende mortuariumfuncties.het Mississippiaanse volk hield zich bezig met uitgebreide rituelen die zeker hun geloof in het bovennatuurlijke weerspiegelden en hen hielpen complexe patronen van politieke en sociale organisatie te definiëren, in stand te houden en te repliceren. Deze patronen zijn vooral duidelijk uit de studie van het begrafenisritueel in de late Mississippiaanse tijd. Begrafenissen weerspiegelen de status van een individu bij de dood, en de meeste individuen van alle leeftijden en beide geslachten worden begraven in dorpsgebieden., Deze mensen hebben weinig of geen ernstige medewerkers, behalve voor gebruiksvoorwerpen zoals kookvaten. Grafheuvels en kleine begraafplaats gebieden, vaak in de buurt van heuvels, bevatten begraven met grotere rituelen en meer talrijk en verschillende soorten artefacten, wat suggereert dat ze genoten van een meer bevoorrechte sociale positie die ze waarschijnlijk hadden geërfd. Individuen met de hoogste status waren bijna altijd volwassen mannen, begraven in tempelheuvels of begraafplaatsen, en vaak vergezeld van de best vervaardigde stenen, Keramiek, schelpen en koperen voorwerpen., Deze typen en stijlen van objecten waren duidelijk beperkt tot de machtigste individuen in de Mississippiaanse samenleving–de politieke, militaire en religieuze leiders van de samenleving.een groot deel van het uitgebreide ritueel en geloofssysteem dat aanwezig was op Mississippische locaties in Tennessee werd gedeeld door culturen in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Deze collectieve culturele ervaring wordt geïdentificeerd als het zuidoostelijke ceremoniële Complex. De verenigende aspecten van dit complex waren oorlogvoering, vruchtbaarheid en voorouderverering., Voorouderverering was van cruciaal belang voor de heersende politieke en religieuze leiders omdat dit de bron van hun macht en autoriteit was. Vruchtbaarheid wordt duidelijk door het feit dat veel van de iconografie gevonden op Mississippian artefacten lijkt te vertegenwoordigen of symboliseren reproductie in zowel natuurlijke als bovennatuurlijke contexten. De representaties van symbolische wapens, oorlogskostuums en het gebruik van roofvogels, in het bijzonder valken, zijn ook gangbare motieven in zuidoostelijke ceremoniële complexe artefacten, wat wijst op een intense en alomtegenwoordige interesse in oorlog.,in Oost-Tennessee zijn de Mississippische culturen bekend van de Upper Tennessee River valley en zijn belangrijkste zijrivieren, met name de Little Tennessee en de Clinch Rivers. Martin Farm culture vertegenwoordigt emergent Mississippian bezettingen, terwijl Hiwassee Island en Dallas culturen respectievelijk vertegenwoordigen vroege en late Mississippian culturen in de regio. Martin Farm settlements bestond uit een kleine nederzetting meestal kleiner dan twee hectare., Kleine perronheuvels waarop gemeenschapsgebouwen en een dorpsplein werden gebouwd waren de brandpunten voor individuele rechthoekige huizen rondom deze kenmerken. Huizen hadden wallen en daub muren op een frame van rechtopstaande posten; de daken waren gevelvormig of gebogen en bedekt met vellen schors ontdaan van bomen. Bewijs voor palisades die de nederzettingen omsluiten is niet geïdentificeerd. Vroege Mississippische nederzettingen waren vergelijkbaar in hun ruimtelijke organisatie, maar er zijn aanwijzingen dat individuele dorpen groter en talrijker waren dan in de voorgaande periode., De Dallas cultuur handhaaft hetzelfde fundamentele organisatorische patroon, maar in tegenstelling tot de voorgaande periode, zijn er overvloedige menselijke interments.
in Midden-Tennessee zijn de Mississippische culturen het best gedefinieerd in de duck and Cumberland River valleys. Regionale culturen die respectievelijk vroege en late Mississippian manifestaties vertegenwoordigen zijn de Jonathan Creek en Tinsley Hill culturen in de Lower Tennessee-Cumberland River valley., De Middle Cumberland cultuur wordt gebruikt om de Mississippiaanse bezettingen in het Nashville Basin te beschrijven, waar de Harpeth River, Dowd en Thurston culturen over het algemeen de chronologische ontwikkeling in de regio vertegenwoordigen. Zoals in de meeste gebieden, sommige sites zoals heuvel bodem op de Harpeth rivier vertonen lange en complexe ontwikkelingsgeschiedenis. Hier en elders in het midden van Cumberland worden grote begraafplaatsen gevonden met individuen die zijn begraven in kisten die zijn opgebouwd uit kalksteenplaten, en dus worden aangeduid als stone box graves. Deze graven bevatten vaak bijbehorende artefacten, vooral keramische vaten., In West Tennessee langs de Mississippi rivier en in de buurt van Reelfoot Lake, emergent, vroege en late Mississippian culturen hebben een verscheidenheid van benamingen gekregen. Een van de best gedocumenteerde is de Walls cultuur, die bluff Top dorpen zoals Chucalissa in de buurt van Memphis omvat. Er is bewijs dat na ca. 1450 na Christus een groot deel van West Tennessee en delen van de Cumberland-Tennessee valley werden ofwel verlaten door Mississippiaanse samenlevingen of hun nederzettingen werden zo fundamenteel gereorganiseerd dat bezetting moeilijk te detecteren is. Wat zou hebben geleid tot een dergelijke gebeurtenis is niet bekend., In Oost-Tennessee is geen vergelijkbaar patroon duidelijk.toen Europeanen in de zestiende eeuw het zuidoosten van de Verenigde Staten binnenvielen, kwamen ze in aanraking met Mississippische culturen. Hernando de Soto bezocht ongetwijfeld Mississippische dorpen in Oost-en West-Tennessee. Grotendeels als gevolg van oorlogvoering en Europese geïntroduceerde ziekten, Mississippische culturen met hun grote dorpsbevolking en complexe sociale, politieke en religieuze organisatie bestond niet meer aan het begin van de zeventiende eeuw., Een eeuw later, de overblijfselen van de Mississippiaanse cultuur geregenereerd als de historische Inheemse Amerikanen van Tennessee–vooral de Chickasaws in het Westen en de Cherokees in het Oosten.