Juana Inés de la Cruz (1651-1695)

Mexicaanse dichter en toneelschrijver die in haar eigen tijd werd erkend voor haar genialiteit, maar die niettemin tegen grote verwachtingen in worstelde om de vrijheid te bereiken om zich te wijden aan wetenschap en creatieve activiteit. Naamvariaties: Sor (zus) Juana Ines de la Cruz; de tiende Muze; de Mexicaanse non. Uitspraak: HWAH-na ee-NEYSS they la KROOTH., Geboren Juana Ramírez de Asuaje, vaak gespeld asbaje, in de buurt van San Miguel de Nepantla, Mexico, Op 12 November 1651 (sommige schrijvers, citeren plausibel maar niet overtuigend bewijs, hebben betoogd dat het eigenlijk drie jaar eerder, in 1648); overleden op 17 April 1695, in Mexico-Stad; dochter van Isabel Ramírez de Santillana en Pedro Manuel de Asuaje y Vargas Machuca; nooit getrouwd; geen kinderen.,in 1668 trad hij toe tot het Hieronymietenklooster in Mexico-Stad; in 1676 publiceerde hij zijn vroegst bekende werk in Mexico; in 1689 publiceerde hij zijn eerste verzameling werken in Spanje; in 1691 hield hij zich bezig met polemiek over vrouwenrechten; in 1693 trok hij zich terug uit het literaire leven.

geselecteerde werken:

lang gedicht Primero sueño( eerste droom), talrijke sonnetten en villancicos, religieuze en wereldlijke toneelstukken, en een belangrijk autobiografisch essay getiteld Respuesta a Sor Filotea (antwoord op Zuster Filotea).tijdens de 17e eeuw stond het Spaans koloniaal Mexico bekend als nieuw-Spanje., Een door mannen gedomineerde samenleving, het bood weinig opties voor vrouwen, maar Sor Juana Inés de la Cruz trotseerde de grenzen opgelegd door de Spaanse traditie en de Rooms-Katholieke Kerk om een van de belangrijkste schrijvers in de geschiedenis van de Spaanse literatuur te worden. Meer dan 20 jaar lang onderhield Sor Juana een briljante literaire carrière, maar kort voor haar dood werd ze uiteindelijk tot stilte gedwongen. Haar bewonderaars in haar eigen tijd noemde Sor Juana de “tiende muze”, een naam ook van toepassing op haar benaderde tijdgenoot, de vroege Massachusetts dichteres Anne Bradstreet (1612-1672)., In het begin van de 20e eeuw, vanwege haar uitgesproken verdediging van de gelijkheid van de geslachten in zaken van intellect, Dorothy Schons bestempelde Juana “de eerste feministe van Amerika.Juana Ramírez de Asuaje (vaak gespeld als Asbaje) werd geboren in San Miguel de Nepantla, ongeveer 45 mijl ten zuidoosten van Mexico-Stad. De traditioneel aanvaarde datum voor haar geboorte is 12 November 1651, maar sommige schrijvers, onder verwijzing naar plausibel maar niet overtuigend bewijs, hebben betoogd dat het eigenlijk drie jaar eerder was, in 1648., Sor Juana ‘ s moeder, Isabel Ramírez de Santillana, een Creoolse, zoals Mexicaans geboren Spanjaarden werden genoemd, was een onafhankelijke vrouw die ten minste zes kinderen had met twee verschillende mannen, met wie ze nooit trouwde. De vader in het geval van Sor Juana was een Baskische militaire officier die al dan niet thuis was tijdens de vroege jaren van zijn dochter.Sor Juana had het bijna nooit over haar vader in haar geschriften. De belangrijkste mannelijke invloed tijdens haar kindertijd was haar grootvader van moederszijde Pedro Ramírez., Ramírez, een lokale landeigenaar, was een enthousiaste lezer met een indrukwekkende privébibliotheek. Het was in zijn huis dat de jonge Juana voor het eerst haar opmerkelijke honger naar leren kweekte. In haar belangrijke autobiografische essay uit 1691, bekend als de Respuesta a Sor Filotea (antwoord op Zuster Filotea), vertelt Sor Juana dat ze op driejarige leeftijd leerde lezen. Tegen de tijd dat ze zes of zeven jaar oud was, pestte ze haar moeder om haar naar familieleden in Mexico-stad te sturen, waar ze voorstelde om zich als jongen te kleden en lessen te volgen aan de universiteit, die alleen mannelijke studenten accepteerde., Uitgesloten van formeel onderwijs buiten de rudimenten van geletterdheid beschikbaar op een lokale middelbare school voor meisjes, Juana zocht troost door zich onder te dompelen in de boeken van haar grootvader. Later herinnerde ze zich dat “er niet genoeg straffen waren, noch berisping, om mij te beletten te lezen,” een herinnering dat, zelfs in haar ogen enigszins onconventionele familie, intellectuele bezigheden niet helemaal geschikt werden geacht voor vrouwelijke kinderen.,toen ze ongeveer acht jaar oud was, produceerde Juana haar eerste bekende literaire compositie, nu lost, een loa, of proloog, voor een heilig stuk dat uitgevoerd werd in de kerk in het nabijgelegen Amecameca. Rond dezelfde tijd kreeg ze haar wens om de boerderij van haar grootvader te verlaten naar Mexico-stad, waar ze eerst woonde met haar moeders zus María de Mata, die getrouwd was met een invloedrijke man genaamd Juan De Mata. In het Mata-huishouden kon Juana haar studie voortzetten en de Latijnse grammatica beheersen, vertelt ze ons, in ” niet meer dan twintig lessen.,”Niet alleen briljant en getalenteerd, maar ook fysiek aantrekkelijk, Juana was een opmerkelijk wonderkind die niet lang kon ontsnappen aandacht in de glamoureuze kringen van Mexico City samenleving. Onder haar belangrijkste bewonderaars waren de Spaanse onderkoning van Nieuw-Spanje, Antonio Sebastián de Toledo, Markies van Mancera (r. 1664-1673), en zijn vrouw, de onderkoning, Leonor Carreto (Leonor de Mancera). De Manceras waren beschermers van kunst en leren, en ze brachten Juana naar het onderkoning Hof als lady-inwaiting naar de markiezin., In deze hoedanigheid werd ze een soort officiële dichter en produceerde ze verzen voor alle gelegenheden op opdrachten van zowel burgerlijke als kerkelijke autoriteiten.

als Aristoteles had gekookt, had hij veel meer te schrijven gehad.Juana Inés de la Cruz=”af4b3c73df”>

aan het Hof groeide Juana dicht bij de vicereine, aan wie ze later, als “Laura”, gedichten over liefdevolle vriendschap toesprak., De markies deelde de trots van zijn vrouw over de prestaties van haar protegée en organiseerde een keer een ongewone show waarin Juana zich onderwierp aan een openbaar mondeling examen door een veertigtal van de meest geleerde mannen van de stad. Zoals Mancera later vertelde Sor Juana’ s vroegste biograaf, de Spaanse Jezuïet Diego Callejas, de geleerde tiener uit de provincies presteerde briljant in elk gebied van specialisatie, fielding the examiners ‘ questions “like a royal galjoen might repel een aanval door een handvol sloepen.,in 1667 besloot Juana, ondanks haar triomfen in de seculiere samenleving, het hof te verlaten en non te worden. Met de steun van het onderkoning paar ging ze het klooster van de Karmelieten van Mexico-Stad binnen, waar ze slechts drie maanden bleef. De discipline van deze Hervormde orde kan te rigoureus zijn gebleken, of er kunnen andere problemen zijn geweest. Wat de oorzaak ook was, Juana verliet de zusters en keerde kort terug om bij de Manceras te gaan wonen., Begin 1669 probeert ze het opnieuw en kiest nu het klooster van San Jerónimo, dat behoort tot de Hieronymietenorde, waarvan de Heerschappij minder veeleisend is dan die van de Karmelieten. Juana zou de rest van haar leven doorbrengen in San Jerónimo. Toen ze haar geloften aflegde als een hiëronymitische non, nam ze de religieuze naam aan waarmee ze uiteindelijk beroemd werd—Sor Juana Inés de la Cruz, dat wil zeggen Zuster Juana Inés van het kruis.Juana ‘ s redenen om de sluier te dragen zijn de laatste tijd onderwerp van wetenschappelijk debat geweest., Ondanks de beweringen van haar traditionele katholieke biografen, lijkt ze geen bijzondere religieuze roeping te hebben gehad. Sommige schrijvers hebben beweerd dat ze op de vlucht was voor een pijnlijke liefdesaffaire, maar er is ook weinig bewijs voor deze bewering. Meer waarschijnlijk, Juana handelde op een rationele beoordeling van de opties open voor haar als jonge vrouw in het einde van de 17e-eeuwse Mexico. In wezen waren er slechts twee van dergelijke opties, huwelijk of een klooster., Het huwelijk zou afhankelijkheid van een echtgenoot betekenen, evenals de constante eisen van het baren van kinderen en huishoudelijke verantwoordelijkheden, en, in ieder geval, haar status als onwettige dochter van een afwezige vader had haar kunnen verhinderen om een voordelige match te maken. Sor Juana zelf vertelt ons dat het “de totale antipathie voor het huwelijk” was die haar ertoe bracht het klooster te kiezen als” de minst ongeschikte en meest eervolle ” manier van leven.

alleen in een klooster kon een vrouw hopen te genieten van de vrije tijd en de rust die nodig is om wetenschappelijke en literaire activiteiten uit te oefenen., Zodra Sor Juana bij de Hieronymieten kwam, veranderde ze haar cel, die eigenlijk een ruim appartement was, in een studeerkamer en omringde zich met muzikale en wiskundige instrumenten, evenals een uitgebreide persoonlijke bibliotheek. Sommige schrijvers beweren dat ze maar liefst 4.000 boeken bezat, maar dit cijfer is vrijwel zeker een overdrijving.elke tijd die zij als lid van de Gemeenschap niet in beslag nam, bracht Sor Juana door met lezen, schrijven en haar vrienden bezoeken. Het feit dat ze religieuze geloften had afgelegd, betekent niet dat ze geïsoleerd was van contact van buitenaf., Sor Juana ‘ s literaire werken werden alom bewonderd in de Spaanstalige wereld, en ze onderhield een actieve correspondentie met verwante geesten, zowel mannen als vrouwen, niet alleen in Mexico, maar ook in Spanje en in het onderkoninkrijk Peru. Ook was het 17de-eeuwse klooster minder afgelegen dan algemeen wordt verondersteld. De regels van de Orde van Sor Juana verbieden haar het klooster te verlaten, maar ze beletten niet dat de wereld naar haar toe komt., De geleerde non maakte van de loc-of ontvangsthal van San Jerónimo een soort literaire salon dat bezocht werd door enkele van de meest geleerde, machtige en invloedrijke mannen en vrouwen in de kolonie.onder de vele bewonderaars die Sor Juana aanriepen waren medewetenschappers, zoals de dichter, wetenschapper en wiskundige Carlos de Sigüenza y Góngora (1645-1700), evenals hooggeplaatste predikanten, zoals de aartsbisschop van Mexico-Stad, Payo Enríquez de Rivera, die ook enkele jaren als onderkoning diende (r. 1673-1680)., Vooral dicht bij Sor Juana was een andere onderkoning, Tomás Antonio De La Cerda, Markies van La Laguna (r. 1680-1686), die met zijn vrouw , María Luisa Manrique de Lara, gravin van Paredes, kwam om een rol te spelen in het leven van de dichter vergelijkbaar met die gespeeld door de markies en Markies van Mancera enkele jaren daarvoor. Sor Juana raakte bevriend met de vicereine, die ze in gedichten aanspreekt als “Filis”, “Lysi” en “Lísida”.,”In 1689, na de terugkeer van het echtpaar naar Spanje, arrangeerde de gravin de eerste editie in Madrid van Sor Juana’ s verzamelde poëzie, een boek met de imposante barokke titel Inundación castálida (een door Muze gevoede overstroming). De dichter en haar vriend hielden contact en Sor Juana bleef manuscripten naar Spanje sturen voor publicatie. Een tweede verzameling verscheen in Sevilla in 1692, en een derde werd postuum gepubliceerd in Madrid in 1700. In totaal werden deze drie delen van Sor Juana Inés de la Cruz in 1725 door een twintigtal edities uitgegeven.,dankzij de steun en bescherming van machtige bewonderaars, zoals onderkoning en hun vrouw en hooggeplaatste predikanten, kon Sor Juana wegkomen met dingen die anders niet getolereerd zouden zijn bij een vrouw, en vooral niet bij een non. Hoewel veel van haar literaire werk religieus van aard was, was een groot deel ervan dat niet. Ze probeerde haar hand op vrijwel elk genre en meter momenteel in de mode en blonk uit in hen allemaal., Haar stijl was exemplarisch voor het beste van de Spaanse barok, en weerspiegelde onder andere de invloed van de dichter Luis de Góngora y Argote (1561-1627), waarvan sommige critici denken dat ze overtrof in kwaliteit. Sor Juana ‘ s seculiere werken omvatten cloak-and-dagger komedies die werden uitgevoerd in Mexico City tijdens haar leven, liefdesgedichten die zelfs om moderne oren klinken erotisch, en onbeschaamd bawdy burlesque sonnetten., Meer dan eens richtte de nonnendichter haar aandacht op de toestand van vrouwen in de koloniale Mexicaanse samenleving, zoals in het beroemde gedicht gericht aan

Thick-headed men who, so unfair,
Bemoan the faults of women,
Not seeing as you do that they're
Exactly what you've made them.

naar de mening van veel schrijvers was Sor Juana ‘ s belangrijkste werk een lang gedicht dat ze Primero sueño (eerste droom) noemde. Waarschijnlijk geschreven in het midden van de jaren 1680 en voor het eerst gepubliceerd in 1692, vertelt deze moeilijke compositie een reis van de ziel, tijdelijk bevrijd van zijn slapende lichaam, in een zoektocht naar begrip van het geschapen universum., Uiteindelijk realiseert de zoeker zich dat een dergelijk begrip onmogelijk is, en, teleurgesteld, ontwaakt de dromer. De Mexicaanse dichter en criticus Octavio Paz heeft opgemerkt dat Sor Juana ‘ s Sueño uniek is in Spaanse brieven in zijn poging om wetenschap en poëzie te synthetiseren. Het is ook een bijzondere brug tussen de Middeleeuwen en de moderne tijd. Hoewel de geleerde Non de schepping als haar onderwerp neemt, verwijst ze weinig naar de Schepper zelf, en niets naar de verlossende missie van Zijn Zoon Jezus Christus., Het universum zoals Sor Juana het beschrijft is niet langer de beperkte geocentrische kosmos van het middeleeuwse denken; in plaats daarvan is het een enorme ruimte zonder Centrum en zonder vaste grenzen. Het is onwaarschijnlijk dat Sor Juana bekend was met de revolutionaire theorieën van de Duitse astronoom Johannes Kepler (1571-1630), maar de visie die ze presenteert doet duidelijk denken aan ideeën waarvoor de Italiaan Giordano Bruno (1600) op de brandstapel werd verbrand. ,er zijn veel plaatsen in het werk van Sor Juana Inés de la Cruz waar blijkt dat ze gevaarlijk dicht bij ketterij en godslastering kwam, overtredingen tegen de orthodoxie die haar onder de loep hadden kunnen nemen door het Tribunaal van het Heilige ambt van de Inquisitie in Mexico City. Intellectueel avontuurlijk, ze was niet bang om risico ‘ s te nemen om haar kennis en begrip te vergroten; in feite, een favoriete thema van haar was het verhaal van Phaëthon uit de Griekse mythologie, die, hoewel beschouwd als ongekwalificeerd om dit te doen, uitdagend de strijdwagen van de zon had gereden., Maar Sor Juana was geen dwaas. Ze was voorzichtig over wat ze schreef en hoe ze het schreef, en ze was altijd voorzichtig om krachtige bondgenoten te cultiveren die haar konden beschermen tegen haar tegenstanders.critici en tegenstanders van Sor Juana Inés de la Cruz hadden dat zeker. Het was niet bijzonder ongewoon voor nonnen om te schrijven. In feite was er een lange traditie van hen, die teruggaat tot de vroege Middeleeuwen., Vóór de moderne tijd was de enige vrouw, behalve Sor Juana, die een veilige plaats in de canon van de Spaanse literatuur bereikte ook een non, de heilige Theresia van Avila (1515-1582); maar Teresa, en de vele andere religieuze vrouwen van meer bescheiden talent die ook schreven, beperkten zich tot werken van devotie en Stichting. Wat Sor Juana onderscheidt van haar zusters is de grote hoeveelheid literaire productie die seculier van aard is. Ook heeft het haar niet geholpen dat haar werk, dat van extreem hoge kwaliteit is, bewonderaars aan beide zijden van de Atlantische Oceaan aantrekt., Wereldse roem was al erg genoeg; wat nog erger was, was dat Sor Juana verscheen zowel om het hof te maken als om ervan te genieten.in haar autobiografie vertelt Sor Juana dat ze haar hele leven geleden heeft onder jaloezie en wrok van anderen. Sommige van haar critici verafschuwden haar talent en faam, terwijl anderen tegen haar waren dat ze een vrouw was. Er waren ook goedbedoelde bemoeizuchtige mensen, zoals de priores die Sor Juana eens drie maanden lang verbood te schrijven, die haar literaire activiteiten trachtte te ontmoedigen uit zorg voor haar eigen geestelijke welzijn., In het algemeen kon de dichter rekenen op haar machtige en invloedrijke vrienden om haar te beschermen tegen degenen die, om welke reden dan ook, haar het zwijgen hadden willen opleggen. Het netwerk van persoonlijke allianties die ze actief ontwikkelde en onderhield, hield haar meer dan 20 jaar vrij om te doen wat ze wilde. Uiteindelijk heeft het haar echter in de steek gelaten.tegen de laatste jaren van haar leven begon de beschermende omgeving die Sor Juana Inés de la Cruz om haar heen had opgebouwd, uit elkaar te vallen., In 1681 werd haar vriend Payo Enríquez de Rivera vervangen als aartsbisschop van Mexico-stad door Francisco de Aguiar y Seijas, een neurotische en vrouwonvriendelijke asceet die openbare spektakels zoals stierengevechten en theaterproducties veroordeelde en klaagde over lakse discipline in de kloosters van de stad. In zijn gedachten was de wereldse non die toneelstukken en seculiere poëzie schreef symbolisch voor beide kwaden., Als naaste bondgenoot van de Sociëteit van Jezus werkt de aartsbisschop via de jezuïet Antonio Núñez de Miranda, die al biechtvader en geestelijk leidster van Sor Juana was voordat ze het klooster binnenging, in een poging haar activiteiten onder strakker kerkelijk toezicht te brengen. De dichter verzette zich echter tegen al deze inspanningen, waardoor zij en Núñez de Miranda vervreemd raakten.,Sor Juana had niets te vrezen van de aartsbisschop en Núñez de Miranda zolang ze de bescherming genoot van de markies van La Laguna en de gravin van Paredes, die, zelfs nadat ze terugkeerden naar Spanje, haar bleven verdedigen en haar carrière bevorderden. De opvolger van de markies als onderkoning, Gaspar de Sandoval, Graaf van Galve (r. 1688-1696), was ook bevriend met de dichter nun, en ze had een andere belangrijke bondgenoot in Aguiar y Seijas’ rivaal prelaat, de machtige bisschop van Puebla Manuel Fernández de Santa Cruz., Naast het bewonderen van Sor Juana en haar werk, lijkt het erop dat bisschop Santa Cruz een persoonlijke wrok had tegen de aartsbisschop en zijn Jezuïetenvrienden.in 1690 vroeg Mgr. Santa Cruz aan Sor Juana om een aantal kritische gedachten te schrijven die ze aan hem had geuit over een preek van de beroemde Portugese Jezuïet António Vieira (1608-1697), op wie de aartsbisschop bijzonder gesteld was., Nadat hij ogenschijnlijk zonder haar toestemming handelde, publiceerde Santa Cruz het essay onder de fawning titel Carta atenagórica (een brief die de wijsheid van Athena waardig is), voorafgegaan door een proloog die hij zelf leverde onder het pseudoniem “Sor Filotea de la Cruz.”In een eigenaardige wending, hoewel de fictieve Sor Filotea haar opmerkingen opende met lof voor de dichter nun, ging ze Aguiar y Seijas en Núñez de Miranda napraten door Sor Juana te vermanen haar tijd niet te verspillen met ijdele bezigheden, zoals seculier leren., Sor Filotea waarschuwde haar zuster dat “leren dat hoogmoed voortbrengt die God niet wil in een vrouw,” Sor Filotea spoorde haar in plaats daarvan aan om “het boek van Jezus Christus te bestuderen.sommige geleerden beweren dat bisschop Santa Cruz echt van plan was om zijn oude vriend te adviseren om haar seculiere studies op te geven, terwijl anderen het daar niet mee eens zijn en zeggen dat Sor Filotea ‘ s uitdaging slechts een slimme list was om Sor Juana een opening te geven om zichzelf schriftelijk te rechtvaardigen., Octavio Paz onderschrijft deze laatste opvatting en stelt verder dat de hele affaire een zorgvuldig berekende belediging was voor de aartsbisschop, bedoeld om hem en zijn bondgenoten te vernederen door hen via een vrouw aan te vallen. Wat de bedoeling ook was, de geleerde non kwam op magnifieke wijze tot de gelegenheid en het resultaat was haar terecht beroemde Respuesta a Sor Filotea (1691), die zowel haar intellectuele autobiografie als een manifest is ter ondersteuning van het recht van alle vrouwen om te studeren en zich uit te drukken., Een favoriet thema van Sor Juana gedurende haar carrière was dat noch de ziel, noch het intellect geslacht had. Hoewel ze bepaalde gebruikelijke beperkingen accepteerde, zoals dat vrouwen niet mogen preken in kerken of lesgeven aan de universiteiten, verwierp ze de meeste andere beperkingen op vrouwelijke intellectuele expressie. Bij het vertellen van haar eigen wetenschappelijke ontwikkeling, Sor Juana merkte op dat sommige traditioneel vrouwelijke ervaringen kunnen veroorloven inzichten die gewoonlijk worden geweigerd aan mannen. “Had Aristoteles het koken gedaan,” verklaarde ze, ” hij zou veel meer hebben gehad om over te schrijven.,”

op zichzelf was Vieira ’s preek onbelangrijk, en Sor Juana’ s kritiek daarop was niet bijzonder provocerend. Toch plaatste de publicatie van haar essay de geleerde non midden in een lokaal politiek conflict. Ze wordt het voorwerp van een woedende controverse die onder andere betrekking heeft op de verplichting van een non tot gehoorzaamheid en op het juiste gedrag van vrouwen in het algemeen. Helaas voor Sor Juana, ongeveer dezelfde tijd, om redenen volledig buiten haar controle, haar beschermende netwerk van persoonlijke vriendschappen begon te desintegreren., Overstromingen en hongersnood in Centraal Mexico in 1691 en 1692 leidden tot politieke problemen voor de Graaf van Galve, wiens ondoeltreffende reactie op rellen die in juni 1692 uitbraken, zijn leiderschap in diskrediet bracht en een opening bood voor aartsbisschop Aguiar y Seijas om te verschijnen als de echte macht in de kolonie. Bisschop Santa Cruz, die de dramatische verschuiving van het politieke lot erkent, trekt zich terug uit de strijd en laat zijn protegé aan haar vijanden over.Sor Juana had nog steeds vrienden in Spanje., In 1692 bracht de gravin van Paredes het tweede deel van haar verzamelde werken uit, compleet met meerdere getuigenissen in het voordeel van de non door vooraanstaande theologen, waaronder enkele Jezuïeten. Maar de dood van de markies van La Laguna in hetzelfde jaar leidde de aandacht van de gravin af van de problemen van Sor Juana, en Spanje was in ieder geval ver verwijderd van Mexico en de politieke realiteit daar. Voor de aartsbisschop en zijn menigte leek de komst van het nieuwe boek van Sor Juana meer op een provocatie dan op een rechtvaardiging.,in haar Respuesta a Sor Filotea had Sor Juana duidelijk gemaakt dat ze niet van plan was om te stoppen met studeren of schrijven, maar twee jaar later, in 1693, deed ze precies dat, door de geloften van haar non te vernieuwen en haar boeken en andere bezittingen op te geven om te worden verkocht voor een goed doel. Traditionele schrijvers hebben deze plotselinge ommekeer afgeschilderd als een echte religieuze bekering, maar anderen, waaronder Octavio Paz, hebben in plaats daarvan betoogd dat Aguiar y Seijas en zijn bondgenoten er gewoon in slaagden Sor Juana te intimideren tot stilte.,hoewel het onmogelijk is om te weten wat er door Sor Juana ‘ s geest ging in deze tijd van persoonlijke crisis, is het waarschijnlijk dat ze zich alleen en weerloos voelde. Omdat ze een gelovige katholiek was, ook al was ze nooit een bijzonder enthousiaste non, is het ook mogelijk dat ze innerlijk conflict ervaart tussen haar verlangen naar autonomie als intellectueel en schrijver, en de verplichtingen die haar door haar geloften worden opgelegd. Misschien heeft ze zichzelf zelfs een persoonlijke verantwoordelijkheid laten voelen voor de natuurlijke en sociale calamiteiten die zich om haar heen voordoen., Voorafgaand aan haar onderwerping had Sor Juana de jezuïet Núñez de Miranda als biechtvader aanvaard, die haar zou hebben aangemoedigd haar rug toe te keren aan wat hij haar trots en eigenzinnige aard zou hebben genoemd. Wat haar redenen ook zijn, na 1693 schreef Sor Juana niets anders. In plaats daarvan wijdde ze zich volledig aan het leven van het klooster en stierf twee jaar later, na ziek te zijn geworden terwijl ze haar mede-nonnen verpleegde tijdens een epidemie.,sommige critici klagen dat het het belang van Sor Juana vermindert om haar te beschrijven als een vrouwelijke dichter, omdat haar werk van universele betekenis is en beter dan dat van veel van haar mannelijke tijdgenoten. Het blijft echter waar dat het feit dat ze een vrouw was, de Voorwaarden bepaalde waaronder Sor Juana moest leven en werken, en in veel gevallen de thema ‘ s die ze in haar geschriften behandelde., Zeker, in haar tijd zou een leven gewijd aan seculiere brieven niet ongepast zijn geacht in een mannelijke schrijver, zelfs niet een lid van de geestelijkheid, en geen man zou zijn tot zwijgen gebracht zoals ze was, voor geen andere reden dan te hebben aangedrongen op zijn recht om te leren en zich uit te drukken.

bronnen:

Juana Inés de la Cruz, Sor. A Woman of Genius: de intellectuele autobiografie van Sor Juana Inés de la Cruz . Transvetzuren. en ed. door Margaret Sayers Peden. Salisbury, CT: Lime Rock Press, 1982.

Paz, Octavio. Sor Juana: of, de valkuilen van het geloof. Transvetzuren. door Margaret Sayers Peden., Cambridge, MA: Harvard University Press, 1988.

Schons, Dorothy. “Some Obscure Points in the Life of Sor Juana Inés de la Cruz,” in Modern Philology. Vol. 24, 1926, PP. 141-162.

voorgestelde lezing:

Arenal, Electa, and Amanda Powell. The Answer / La Respuesta: de gerestaureerde tekst en geselecteerde gedichten van Juana Inés de la Cruz. Feminist Press, 1993.Flynn, Gerard C. Sor Juana Inés de la Cruz. NY: Twayne Publishers, 1971.Juana Inés de la Cruz, Sor. Een Bloemlezing Van Sor Juana. Transvetzuren. door Alan S. Trueblood. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1988.

–., Sor Juana ‘ s droom . Transvetzuren. en ed. door Luis Harss. NY: Lumen Books, 1986.Leonard, Irving A. Baroque Times in Old Mexico: Seventeenth-Century Persons, Places, and Practices. Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 1959.

Merrim, Stephanie, ed. Feministische perspectieven op Sor Juana Inés de la Cruz. Detroit, MI: Wayne State University Press, 1991.Stephen Webre, hoogleraar Geschiedenis, Louisiana Tech University, Ruston, Louisiana