‘Caged Bird’, of ‘I Know Why The Caged Bird Sings’ zoals het gedicht soms wordt genoemd, door Maya Angelou, is misschien wel een van de meest ontroerende en eye-opening gedichten ooit geschreven.Angelou schreef ook een autobiografie met een soortgelijke titel, I Know Why The Caged Bird Sings. Het is duidelijk dat deze titel Grote betekenis had voor Angelou, want het was de titel van haar hele levensverhaal. In haar autobiografie sprak ze over de strijd om een zwarte auteur en dichter te zijn., Ze voelde vaak dat haar woorden niet werden gehoord vanwege de kleur van haar huid. Ze voelde dat ze in sommige opzichten nog steeds slavernij beleefde. Hoewel Afro-Amerikaanse mensen vrije mensen waren in Angelou ‘ s tijd, waren er nog steeds veel beperkingen op hen in de samenleving, waardoor het zo dat veel zwarte Amerikanen helemaal niet vrij voelen.
Summary of Caged Bird
de vrije vogel vliegt rond de wind en voelt zich alsof de lucht van hem is. Aan de andere kant, de gekooide vogel kan nauwelijks bewegen in zijn gevangenis. Het is boos en gefrustreerd. zijn vleugels zijn geknipt en zijn voeten zijn aan elkaar gebonden. Het enige wat het kan doen is angstig zingen over de dingen die het wil en niet weet. Het zingt voor zijn vrijheid en iedereen, zelfs die ver weg, kan zijn lied horen.
al die tijd is de vrije vogel gefocust op de wind, de geluiden die de bomen maken, de woorden in de grond die hij van plan is te eten., Nogmaals, de spreker herhaalt het feit dat de vogels voelt alsof het bezit van de hemel. Het gedicht wordt afgesloten met het zingen van de gekooide vogel, terwijl de dichter de derde strofe in zijn geheel herhaalt.
u kunt het volledige gedicht Caged Bird hier lezen.
thema ’s in gekooide vogel
‘gekooide vogel’ is gevuld met krachtige thema ‘ s. Deze omvatten raciale onderdrukking, vrijheid / gevangenschap en geluk/verdriet. Deze thema ’s zijn allemaal samen verpakt in’ Caged Bird ‘door Angelou’ s afbeelding van de twee vogels, een vrij en een gekooid., De gekooide vogel is een uitgebreide metafoor voor de zwarte gemeenschap in Amerika en over de hele wereld. Angelou verwijst naar de geleefde ervaring van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen sinds het begin der tijden en naar de verscheidenheid aan onderdrukkende tactieken, of die nu fysiek, mentaal of economisch worden gebruikt door de machthebbers. Zwarte mannen, vrouwen en kinderen zien “door…tralies” terwijl de vrije vogel zweren in de lucht. De vogel zingt vanuit een plaats van verdriet in plaats van vreugde om een bredere geschiedenis van verdriet over te brengen.,
Structure and Form of Caged Bird
‘Caged Bird’ van Maya Angelou is een zes strofe gedicht dat is gescheiden in strofen die in lengte variëren. Angelou koos ervoor om het gedicht in vrije verzen te schrijven. Dit betekent dat er geen enkel rijmschema of metrisch patroon is dat alle lijnen verenigt. Maar er zijn enkele voorbeelden van een jambische meter. Dit draagt bij aan de algehele muzikaliteit van het gedicht. Iambs worden ook in het algemeen aangeduid als “stijgende” voeten in dat de tweede lettergreep wordt benadrukt. Dit speelt in de inhoud van de gekooide vogel en de vrije vogel., Daarnaast moeten lezers nota nemen van de gevallen waarin de dichter gebruik maakt van half-rhyme.
literaire hulpmiddelen bij gekooide vogels
Angelou maakt gebruik van verschillende literaire hulpmiddelen bij gekooide vogels. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot alliteratie, enjambment, en herhaling. De laatste, herhaling is te zien in het gedicht, maar het meest prominent in de structuur van de stanza ‘ s en de voortdurende verwijzing naar de “vrije vogel” en “gekooide vogel”. Een van de beste voorbeelden is te zien in de zesde strofe waarin de dichter de gehele derde strofe herhaalt.,
alliteratie is een andere vorm van herhaling, maar een die uitsluitend gericht is op de herhaling van medeklinkerklanken aan het begin van meerdere woorden. Bijvoorbeeld, ” zon ” en ” hemel “aan het einde van stanza één en” kooi / kan ” in de lijnen drie en vier van stanza twee.
Enjambment is een ander belangrijk literair instrument dat ook heel gebruikelijk is in de hedendaagse poëzie. Het verschijnt wanneer een dichter ervoor kiest om een zin of zin af te snijden met een regelafbreking voor zijn natuurlijke stoppunt., Bijvoorbeeld, de overgang tussen de lijnen één en twee van de eerste strofe en de lijnen drie en vier van de tweede strofe.
analyse van gekooide vogels
strofe één
een vrije vogel springtop de rug van de wind(…)in de oranje zonnestralenen durft de hemel te claimen.
in de eerste strofe verwijst Maya Angelou naar de natuur. Ze beschrijft de manier waarop “een vrije vogel springt op de rug van de wind”. Ze beschrijft de vlucht van de vogel tegen de oranje hemel., De vrije vogel heeft het recht”de hemel op te eisen”. De manier waarop ze de “oranje zonnestralen” beschrijft geeft de lezer een waardering voor de natuurlijke schoonheid van de hemel, en haar beschrijving van de manier waarop de vogel “zijn vleugel onderdompelt” helpt de lezer om de vogel in zijn natuurlijke habitat te waarderen en te genieten van zijn vrijheid.
Stanza twee
maar een vogel die in zijn smalle kooi zit(…)zijn voeten zijn vastgebondendus opent hij zijn keel om te zingen.,
Deze strofe van ‘gekooide vogel’ staat in schril contrast met de eerste. Door het woord “maar” te gebruiken om deze strofe te beginnen, bereidt de spreker de lezer voor op dit contrast. Dan beschrijft ze de “vogel die zijn smalle kooi stalkt”. De toon wordt onmiddellijk en drastisch veranderd van vredig, tevreden en vreugdevol naar een die donker, zenuwslopend en zelfs frustrerend is. Ze beschrijft dat deze gekooide eerste “zelden kan zien door zijn tralies van woede”. Terwijl de vrije vogel krijgt om te genieten van de volle hemel, de gekooide vogel zelden zelfs een glimp van de hemel krijgt., Ze beweert dat”zijn vleugels zijn geknipt en zijn voeten zijn vastgebonden”. Tekst uit haar autobiografie laat zien dat Angelou zich vaak zo voelde in het leven. Ze voelde zich beperkt van het genieten van de vrijheid die haar recht als mens had moeten zijn. De spreker onthult dan dat dit precies de redenen zijn dat de vogel “zijn keel opent om te zingen”.
de auteur voelde zich zo in haar eigen leven. Ze schreef, zong en danste omdat het haar manier was om haar verlangen naar vrijheid uit te drukken.,
strofe drie
de gekooide vogel zingtmet een angstige trill(…)voor de gekooide vogelzingt van vrijheid.
de derde strofe keert terug naar de vrije vogel, waardoor het verschil tussen de vrije vogel en de gekooide vogel in de gedachten van de lezers verder wordt bevestigd. Ze schrijft dat een “vrije vogel denkt aan een ander briesje “dat hij kan genieten van de” zuchtende bomen ” en vrij zijn om zijn eigen voedsel te vinden., De toon waarmee ze de eerste en derde strofe schrijft contrasteert zo scherp met de tweede strofe, dat lezers het verschil kunnen voelen. De eerste en derde strofe geven de lezer een gevoel van extase en sensatie, waardoor de tweede strofe des te grappiger en zelfs drukker lijkt.
strofe Vier
De Vrije Vogel denkt aan een andere Wind
(…)
en hij noemt de hemel zijn eigen
de vierde strofe van ‘gekooide vogel’ blijft de parallel tussen de vrije vogel en de gekooide vogel., De eerste regel vormt een schril contrast met de laatste regel in de derde strofe. Het is donker en ontmoedigend. De realiteit van het leven van de gekooide vogel wordt onthuld in deze lijn.
het vermelden van ‘ dikke wormen die wachten op een helder gazon in de ochtend brengt ook een predatoriale/prooirug naast elkaar. Het zouden de wormen zijn die bang zouden zijn voor hun leven, de vrijheid verliezen als de vogels zich voeden met zo ‘ n prooi. Echter, met een vogel gevangen door een kooi, de wormen zijn degenen die de vrijheid hebben, in vergelijking met de gekooide vogel.,
Stanza vijf
maar een gekooide vogel staat op het graf van dromen
(…)
dus opent hij zijn keel om te zingen.
die vogel, “staat op het graf van dromen”. Dit onthult de gevoelens van de auteur over haar eigen dromen. Ze heeft zoveel dromen die zijn gestorven omdat ze nooit de vrijheid kreeg om alles te bereiken wat haar blanke tegenhangers konden bereiken. Discriminatie en racisme vormden haar kooi, en hoewel ze zong, voelde ze dat haar stem niet in de wijde wereld werd gehoord, maar alleen door degenen die het dichtst bij haar kooi., De tweede regel van deze strofe is niet alleen duister, maar zelfs beangstigend.
De Spreker beschrijft de kreten van de vogel als “schreeuwt op een nachtmerrie schreeuw”. Op dit punt, de gekooide vogel is zo moedeloos in zijn leven van gevangenschap dat zijn geschreeuw zijn als dat van iemand met een nachtmerrie. De auteur herhaalt dan deze regels:
zijn vleugels zijn geknipt en zijn voeten zijn vastgebonden
zodat hij zijn keel opent om te zingen.,
bevestigt het idee dat de vogel zijn mond opent om te zingen omdat zijn verlangen naar vrijheid en zijn verlangen om zichzelf te uiten niet kunnen worden ingeperkt.
Stanza Six
de gekooide vogel zingtmet een angstige trill(…)voor de gekooide vogelzingt van vrijheid.
Deze laatste strofe richt zich opnieuw op de gekooide vogel., De auteur suggereert dat hoewel de gekooide vogel nooit echte vrijheid heeft ervaren, diep van binnen weet die vogel nog steeds dat hij gemaakt is om vrij te zijn. Hoewel vrijheid voor de gekooide vogel “angstig” is omdat het “onbekend” is, zingt hij nog steeds “een angstige trill” omdat hij nog steeds naar vrijheid verlangde. Hier onthult de spreker dat zijn roep om vrijheid “gehoord wordt op de verre heuvel”. Dit parallellen met de auteur en haar roep om vrijheid in de vorm van gelijkheid. Ze voelt dat haar kreten gehoord worden, maar alleen als zacht achtergrondgeluid., Ze voelt nog steeds dat ze gekooid is en dat hoewel ze zingt, haar kreten alleen als een ver geluid worden gehoord.
de laatste regel luidt: “For the caged bird sings of freedom”. Hiermee impliceert de spreker dat, hoewel de gekooide vogel nooit vrijheid heeft ervaren, hij er nog steeds over zingt omdat hij geschapen is voor vrijheid. Dit is parallel aan de Afro-Amerikaanse strijd in Maya Angelou ‘ s tijd. Ze voelt dat zwarte Amerikanen schreven, zongen en dansten en riepen om de vrijheid die ze verdienden, maar ze werden alleen gehoord als een verre stem., Maar dit zou hen er niet van weerhouden om uit te roepen om vrijheid en gelijkheid omdat ze wisten dat ze gemaakt waren voor vrijheid, en ze zouden niet toegeven totdat ze hun rechten als mensen kregen om de vrijheid te genieten waarvoor ze geschapen waren om te genieten.
soortgelijke poëzie
lezers die genoten van ‘Caged Bird’ moeten ook overwegen om enkele van Maya Angelou ‘ s andere bekendste gedichten te lezen. Deze omvatten ‘Phenomenal Woman’, ‘Still I Rise’ en ‘Life Doesn’t Enrique Me’. Dit laatste is een eenvoudig gedicht dat de angsten, of het gebrek daaraan, beschrijft die een kindspreker heeft., ‘Phenomenal Woman’ beschrijft, door middel van positieve en vrolijke taal, de allure van een spreker als vrouw. Ze heeft onweerstaanbaar mooie functies en een kracht die haar opvalt. Lezers kunnen ook genieten van Audre Lorde ‘ s ‘Power’ waarin ze reageert op een echte moord en rechtszaak.